می خواستم از دیروز بگویم اما دیروز تمام شد و رفت از آینده هم که بی خبر هستیم . از همین الان می گویم و ثروت های بی کرانی که خداوند به من داده است .
تصویر خودم را روی صفحه مانیتور می بینم با خود گفتم عچب ثروتی دارم چشمانم می توانم همه جا را ببینم و ریبایی های کنارم را محفوظ نگه دارم اکر این چشمانم نبود چقدر باید به این دکتر ها پول می دادم تا یک چشم برایم درست کنند پس من ثروت مند هستم ..
زبان که دارم با ان صحبت می کنم گوش که می شنوم دستانم که هم اکنون بر روی صفحه کیبورد است اگر نبود چه کسی می توانست برای من دست درست کند پس من ثروت مند هستم .
اگر پانداشتم چند نفر باید منو جا به جامی کردند .
این اعضای ظاهری من است که باید قدرش را بدانم و ازش خوب نگهداری کنم که ثروتم را از دست ندهم
حالا فرض می کنیم که مری ما به اندازه سه تا چهار میلی متر سوراخ باشه یعنی خدا یادش رفته باشه کمی اونجا را درست کنه چی می شود ؟
غذا راهش را گم می کند و به جای معده به تمام بدن پخش می شود . چه کسی باید درست کند دکتر ها
نه انها نمی توانند در کار خدا دخالت کنند فقط ثروت تو را می گیرند و بعد بهت می گن دعا کن خودش خوب بشه .
خدای مهربون تمام اعضای بدن یک انسان را نه ماهه کامل می کند و اما چرا این سوراخ مری پنج ما ه هنوز درست نشده چرا . چه کسی جوابش را می داند ؟
بیاییم شکر خدا را بجای بیاوریم که ما چقدر ثروتمند هستم .
بدانیم دکنر ها سوراخی به این کوچکی را که خودشان ایجاد کرده اند نمی توانند درست کنند چه بزسد قلبمان را دستمان را سرمان را ...