تا به امروز دوازدهم فروردین در خانه مانده ایم . بهار را از پشت پنجره نظاره گر بودیم و هر روز بزرگ شدن برگهای بهاری را رصد می کردیم .و
به امید روز هایی که بدون کرونا باشیم . دعا می کنیم .
به یاد 12 فروردین سالهای قبل افتادم . روز های پایانی خیلی پر بار بود کسانی که هنوز به عید دیدنی نرفته بودن از این اخرین روز استفاده می کردن و به دید و باز دید می رفتند.
اخرین نگاه ها به ظرف اجیل !!!!!فقط تخمه ها درون ظرف اجیل باقی مانده بود . اینجا بود که مادر دست به کار می شد و از اجیلی که برای روز سیزده ذخیره کرده بود می اورد روی کاسه اجیل می ریخت و سرو سامون می داد و اما ظرف شیرینی یک دونه خشک توی ظرف شیرینی باقی مانده بود و باز مادر ظرف شیرینی را پر می کرد و اماده مهمان های باقیمانده می شد . چه روز هایی بود .
اما امسال اصلا ظرف های کریستال مخصوص از کمد خارج نشد که الا ن پر باشد و یا خالی .
سبزه ها از اینکه مهمانی نیامد تا او را ببیند پژمرده شده و در گوشه بالکن به امید روز سیزده فروردین است که درون سطل زباله برود و توسط کار گران شهر داری به دست طبیعت سپرده شود .
به امید اینده ای بهتر هستیم و رفتن کرونا را جشن خواهیم گرفت
ما همچنان سنگر مان را حفظ می کنیم و در خانه می مانیم