از وقتی که شهرمون طهرون آب لوله کشی نداشت !!خونه ما یک آب آنبار داشت در کف حیاط وقتی از در حیاط می امدی توی خونه روی پشت بوم اب انبار پاتو می گذاشتی چه صفایی داشت .داشتن اب داخل اب انبار برای خود داستانی داشت .
پدران خانواده مسئول این کار بود ن .شبی که می خواستند اب انبار های خونه ها رااب پر کن ان شب خواب معنی نداشت همه بیدار منتظر بودن تا میراب محله بگه حالا نوبت شما ست اب انبار تون را اب بیاندازید وقتی اب نوبت ما میشد . مامان خیلی تند و سریع با سطل از اب تمیز و شفاف جوی کوچه حوض را پر می کرد وبعد حیاط را می شست .و بابا هم کنار جوی ایستاده بود و اب صاف را نگاه می کرد که احیانا"اگر برگ درختی داخل اب باشه برداره و مانع بشه به داخل اب انبار بیاید !
در شب اب انداختن آب انبار همسایه ها تو کوچه با هم صحبت می کردن و می خندیدن که فردا همه اب دارن .واما روز های دیگه
وقتی صبح می شد می رفتیم توی حیاط دست و صورت بشوییم بابا می گفت بچه ها هر کدوم ده تا تلمبه بزنید تا حوض پر بشه ما هم خوشحال می شدیم و به حیاط می رفتم و شروع به تلمه زدن می کردیم وقتی می خواستی به وسیله تلمبه اب از اب آنبار بیاری بیرون اول چند تلمه می زدی تا اب وارد لوله بشه و بعد یک دفعه با صدای بلند می گفتم اب اومد آب اومد خیلی خوشحال کننده بود قاه قاه می خندیدی ولی اگر روزی تلمبه می زدی و ابی از ان خارج نمی شد غمگین می شدی باید منتظر شبی میشدی که آب انبار ها را اب پرکن و به خاطر این موضوع همیشه در مصرف اب کمال دقت و صرفه جویی را داشتی . (دقت در داشتن اب )
هیچ شیر ابی در خونه نبود تنها شیری که ما می دیدیم شیر سماور بود که همیشه کنار دست مامان بود و برای ما چایی می ریخت وقتی داشت مدرسمون دیر می شد به مامان می گفتیم مامان جان زود باش چایی منو بده او می گفت شیر سماره دیگه اینطوری اب میاید
حالا همه خونه ها شیر اب است و تا باز می کنیم لیوان و پارچ اب و بقیه پر میشه دیگه اون عزیز دوردونه خونه سماور جان رو می گم وجود نداره
اگر می خواهیم همیشه اب داشته باشیم باید شیر اب خونه هامون رو به اندازه شیر سماور باز کنم.
دیگه نه اون پدر ومادرها کنار ما هستند و نه اب انباری وجود داره و نه سماور و نه صدای قل قل ان